Evet ben gitmiştim. Ama kalan da ben oldum göz yaşlarımla. Kötüsü, onu da aynı nemli gözlerle oturttum yerine. Sonra susturdum şarkıları. Çalınca kapattım, hiç dinlemedim. Ve dinletmedim. Atılan her adıma sırtımı döndüm. Yokken var ettim sürekli aklımda ve hatıramda. Varken yok oldu bu sefer. Gerçekten üzüldüm bu sefer. Onu uğurlarken gözlerim kalbimin tercümanıydı bu sefer…
Bugün gün 1 ve boşluk çok derin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder