Sayfalar

Kardeşe İmrenmek

Bazen kardeşime imreniyorum.

Neden? 3 yaşından beri bir hedefi var ve yaşı geldi 19'a, hala aynı hedef. Daha yeni yürümeye başlamışken biliyordu ileride ne olmak istediğini. Ve oldu da. Daha doğrusu o bıcı bıcı bebek halinde istediği şeyin okulunu okumakta şu an.

Bir de bana bakıyoruz. Ortaokulda sık sık değişen "ilerde olmak istediğim şey"le beraber lisede de durum pek değişmedi. Hatta öss tercihimi yaparken bile şu anda olduğum şey - yaptığım meslek tek tercihim değildi. Neden? "Esneklik" olayını yücelttim hep.

Bugün ama yakaladım kendimi. Nasıl? Düşüncelere derinden dalmış, hangi eğitimi bıraksın, hiç başlamasın veya sonraya atsın kararsız ve diğer yandan da şu gelecek kpss atamalarıyla İstanbul dışında zaman geçirip asaletini almayı düşünen halde. Biri hepsini engelleyecek haliyle.

Tamam esneklik güzel. Ama şu yaşımda o ufak adımları atarken böyle düşünür olmak değil. Sanırım şu an için yapabileceğim en iyi şey biraz daha ana gömülmek ve uzun vadeli planları bırakmak. Ha ben de ilerimi az çok görmek ve şekillendirmek isterdim. Ama koşullar olanak tanımıyor galiba. Ben napiym :\

Sanırım şu yukardaki çözümsüz halde yapılacak en iyi şey 21 Kasım atamalarını bi beklemek. Ondan sonra düşünmeye başlamak.

Uzun vadeli planlar bana göre değil.

Hiç yorum yok:

Yolgeçen